Γενική Συνέλευση Μελών 2012

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 23 Μαΐου 2012, στις 6.30 το απόγευμα, η Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Κεντρικής Ελλάδος, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ξενοδοχείου VALIS RESORT στην Αγριά Βόλου.

Των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης προήδρευσε ο κ. Λουκάς Παπαχαραλάμπους, εκπρόσωπος της εταιρείας ElLIKON TRANSPORT –ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΛΟΥΚΑΣ, ενώ χρέη Γενικού Γραμματέα εκτέλεσε ο κ. Βασίλης Μωραΐτης της εταιρίας ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗ Α.Ε..

Ο κ. Παπαχαραλάμπους απηύθυνε χαιρετισμό προς τους προσκεκλημένους και αμέσως μετά κάλεσε στο βήμα τον Πρόεδρο του ΔΣ του Συνδέσμου, κ. Ευριπίδη Δοντά, ο οποίος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:

….«Για μία ακόμη χρονιά, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, επαναλαμβάνεται η διαπίστωση ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να βαδίζει τον δρόμο της ύφεσης.

Δύο χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μία νέα πρόκληση, ιδιαίτερα κρίσιμη και καθοριστική για το μέλλον της χώρας.

Η πρόοδος, που συντελέστηκε όλη την προηγούμενη περίοδο, και επεδίωκε τον απεγκλωβισμό της οικονομίας από την ύφεση, ήταν μικρότερης κλίμακας από την δυναμική του χρέους, την διαχειριστική ανεπάρκεια και τις παλινωδίες.

Από την άλλη πλευρά, ένας πρόσθετος παράγοντας αβεβαιότητας παραμένει το διεθνές περιβάλλον, το οποίο διατηρείται ρευστό. Η αστάθεια της πορείας της παγκόσμιας οικονομίας όσο και η εξέλιξη της κρίσης χρέους στις ευρωπαϊκές οικονομίες, διαμορφώνουν συνθήκες κινούμενης άμμου».

Και συνέχισε,

……«Αυτή την περίοδο, βοηθούντος και του πολιτικού κύκλου, έχουμε επιβραδύνει δραματικά την υλοποίηση των προγραμματισμένων αλλαγών, αναλώνοντας ένα μεγάλο μέρος του περιορισμένου κεφαλαίου, που κερδήθηκε χάρη στην νέα δανειακή συμφωνία και την συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων.

Ως κοινωνία, φαίνεται πως ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει θετικά στο δίλημμα, που είναι

Συντεταγμένη και επίπονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της οικονομίας εντός της ζώνης του ευρώ με την συμπαράσταση των εταίρων μας

Άτακτη οπισθοδρόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας, πολλές δεκαετίες πίσω, που θα οδηγούσε τελικά την χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κρίνοντας από τις πολιτικές για την Βιομηχανία και τις επιχειρήσεις, θα έλεγα, ότι η ολιγωρία, η παρελκυστική τακτική και η προστασία από το πολιτικό κόστος αφαιρούν, αντί να προσθέσουν δυνάμεις στην προσπάθεια της προσαρμογής.

Πολύ δε περισσότερο, υπονομεύουν τις δυνάμεις, που μπορούν να εγγυηθούν την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη.

Αναφέρομαι στις πολιτικές, που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια, απέναντι στην παραγωγική δραστηριότητα.

Η απλή λογική λέει, ότι

για να ενισχυθούν τα δημόσια έσοδα που είναι αναγκαία,
για να διατηρηθούν τα εισοδήματα, τα οποία είναι απαραίτητα στα νοικοκυριά,
για να υπάρξει σοβαρή αντίσταση στην επικίνδυνη εξάπλωση της ανεργίας

χρειάζεται να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.

Γιατί χρειάζεται να συμβεί αυτό???

Διότι, οι οικονομίες έχουν μόνον δύο πηγές εισοδήματος:

Η πρώτη, η υγιής, είναι το εισόδημα που προκύπτει από τις δραστηριότητες των δυνάμεων της αγοράς. Αυτό είναι το εισόδημα το οποίο παράγεται, φορολογείται και αναδιανέμεται.

Η δεύτερη, είναι ο δανεισμός, που όταν γίνεται στην έκταση και για τους λόγους που γίνονταν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας είναι πηγή οικονομικών και κοινωνικών καρκινωμάτων.

Αντί, λοιπόν, οι πολιτικές των τελευταίων χρόνων, όπου η δεύτερη πηγή εσόδων έχει αναγκαστικά περιοριστεί, να στηρίξουν την υγιή πηγή εισοδήματος, η εγχώρια παραγωγική κοινότητα βρέθηκε στο ενδιάμεσο διασταυρούμενων πυρών.

Από την μία πλευρά

ü η ύφεση, η μείωση της ζήτησης, η αρνητική πιστωτική επέκταση, οι διογκούμενες ποσότητες ακάλυπτων επιταγών, η απούσα ρευστότητα, αφυδατώνουν κάθε επιχειρηματική ικμάδα

Και από την άλλη

ü ένα κράτος απαρχαιωμένο και ασπόνδυλο, ένα πολιτικό σύστημα ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας, και ένα αλλοπρόσαλλο μίγμα πολιτικών σπρώχνουν στον Καιάδα, όσες επιχειρήσεις έχουν αποφασίσει να αντέξουν, στερώντας τις κάθε δυνατότητα αντίδρασης.

Μέσα σ΄ αυτόν τον ορυμαγδό της κρίσης, με προφανή την ανάγκη για διατήρηση των ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, οι πανικόβλητες και ανερμάτιστες πολιτικές επιλογές

- αύξησαν τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας χωρίς να βελτιώσουν τους φορο-εισπρακτικούς μηχανισμούς,

- επέβαλαν φορολογία στο κεφάλαιο και όχι στα κέρδη, απομυζώντας πόρους και περιορίζοντας περαιτέρω την ρευστότητα,

- αύξησαν το κόστος της ενέργειας τρεις φορές περισσότερο από αυτό που ισχύει στους γείτονες και ανταγωνιστές μας,

- επέβαλαν ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε προϊόντα με εξαιρετικά ελαστική την ζήτηση,

- αύξησαν τις ασφαλιστικές εισφορές, αντί να πατάξουν το άγος της εισφοροδιαφυγής,

- οφείλουν την αγορά κρατικά χρέη πάνω από 6 δις €.

Όλον αυτόν τον καιρό, η επιχειρηματικότητα «παίζει» πολύ και έντονα. Σας διαβεβαιώ, ότι αυτό συμβαίνει μόνον για επικοινωνιακούς και όχι για ουσιαστικούς λόγους πραγματικού ενδιαφέροντος.

Όσες από τις ελληνικές επιχειρήσεις είχαν την δυνατότητα, επεδίωξαν να ενισχύσουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα. Όπως όλοι, ενδεχομένως, γνωρίζετε, οι αγορές του εξωτερικού είναι εξαιρετικά απαιτητικές σε θέματα κόστους και ποιότητας. Το γεγονός, ότι τα τελευταία δύο χρόνια βελτιώνεται συνεχώς το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας οφείλεται στις επιχειρήσεις αυτές.

Όμως, με τα κόστη να υπερακοντίζονται, τον ΦΠΑ να μην επιστρέφεται και την ρευστότητα να στερεύει δραματικά, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι θα συνεχίσουμε αυτή την εξαγωγική προσπάθεια ???

Και νομίζω ότι είναι κατάλληλη η στιγμή για να ξεκαθαρίσουμε ένα σημαντικό ζήτημα, που προέκυψε τον τελευταίο καιρό:

Οι εργασιακές σχέσεις και οι αμοιβές, στην χώρα μας, όπως άλλωστε και όλες οι πτυχές της οικονομικής δραστηριότητας, είναι ρυθμισμένες και προσαρμοσμένες σε εποχές όπου τα κρατικά σύνορα, μπορούσαν να προστατέψουν τιμές και επιχειρήσεις.

Σήμερα, όμως, με τις αγορές ανοιχτές και τον ανταγωνισμό να έχει τον πρώτο λόγο στην σταδιοδρομία της κάθε επιχείρησης, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις ήταν αναγκαίες και αναπόφευκτες.

Όμως, είναι άλλο πράγμα η αναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και άλλο η μείωση των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των επιχειρήσεων ουδέποτε ζητήσαμε αυτή την παρέμβαση. Ούτε, προφανώς, πιστεύουμε ότι η ανταγωνιστικότητα της βιομηχανικής δραστηριότητας εξαρτάται από την μείωση των αμοιβών.

Αντίθετα, εδώ και πολλά χρόνια, έχουμε επισημάνει ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, και ειδικά μετά την ένταξή μας στην ζώνη του ευρώ, ενισχύεται από μεταρρυθμίσεις, που διευκολύνουν την δημιουργία επιχειρηματικών ευκαιριών και την καινοτομία και απαλλάσσουν το παραγόμενο προϊόν από κόστη, που δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες της οικονομίας.

Προφανώς, η εφαρμογή μεταρρυθμιστικών πολιτικών, που εκσυγχρονίζουν τις οικονομικές και κοινωνικές δομές της χώρας, είναι μία διαδικασία, που είτε είναι πολύ δύσκολη επειδή απαιτεί συγκρούσεις με συντεχνιακά συμφέροντα και πελατειακές σχέσεις είτε μας είναι άγνωστη γιατί ουδέποτε αποτολμήσαμε, σοβαρά, τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια, να ασχοληθούμε με τομές και ρήξεις.

Αντίθετα, οι οριζόντιες πολιτικές, που μοιάζουν κοινωνικά περισσότερο δίκαιες, αλλά, επί της ουσίας, επιβάλλονται επί δικαίων και αδίκων, δεν έχουν την δυσκολία της υπεύθυνης αξιολόγησης, γι΄ αυτό και προτιμούνται».

Κλείνοντας την ομιλία του ανέφερε :

…..«Η κρίση την οποία διερχόμαστε έχει από πολλού ξεπεράσει τα όρια της οικονομίας. Γκρεμίζει την υγιή επιχειρηματικότητα, κατατρώει κοινωνικούς θεσμούς, υπονομεύει την συνοχή, είναι έτοιμη να στείλει την χώρα μερικές δεκαετίες πίσω.

Στις δύσκολες περιόδους οι συνετές κοινωνίες αναζητούν το βάθος, που έχουν οι ρίζες του πολιτισμού τους, αναδεικνύουν την ευθύνη τους στις επόμενες γενιές, προηγούνται των ηγεσιών τους.

Οι κοινωνίες της περιορισμένης ευθύνης, πιστεύουν ότι ο πολιτισμός τους είναι η δικαιολογία που τις αποσυνδέει από τις ευθύνες τους, το μέλλον που επωμίζονται οι επερχόμενες γενιές είναι αποσυνδεδεμένο από το ανεύθυνο παρελθόν, και ότι η στασιμότητα είναι η σημαντικότερη ιδιότητα της ηγεσίας.

Πιστεύω ότι η δική μας κοινωνία δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με την δεύτερη περίπτωση.

Χρειαζόμαστε όλοι μας να προσπαθήσουμε για το μέλλον του τόπου. Τα επόμενα χρόνια, θα είναι τα καλύτερα για όσους μάθουν να ισορροπούν το όνειρο με την πειθαρχία.

Το μέλλον ανήκει σε κείνους που ασπάζονται τις προοπτικές για μεγαλύτερες ευκαιρίες αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζουν την πραγματικότητα των περιορισμένων πόρων.

Είναι αυτοί που θα βρίσκουν νέες λύσεις, που επιτρέπουν την υλοποίηση πολλών στόχων με μικρότερη σπατάλη.»

Στη συνέχεια το πρόγραμμα της Κλειστής Γενικής Συνέλευσης περιελάμβανε τις παρουσιάσεις του Απολογισμού Έργου του Συνδέσμου για το 2011 από το Γενικό Γραμματέα του Συνδέσμου κ. Δημήτριο Φιλίππου, του Οικονομικού Απολογισμού 2011 και του Προϋπολογισμού 2012 από τη Ταμία κα Ιωάννα Παπαδοπούλου και την έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής, η οποία αναγνώστηκε από τον Πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου, κ Απόστολο Παπαδούλη.

Το σώμα της Γενικής Συνέλευσης, ενέκρινε τα πεπραγμένα και απήλλαξε τη Διοίκηση από κάθε ευθύνη.

Ακολούθησε συζήτηση μεταξύ των μελών του Συνδέσμου και η εκδήλωση έκλεισε με δεξίωση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ξενοδοχείου.

Η πραγματοποίηση της εκδήλωσης έγινε με την ευγενική χορηγία των εξής εταιριών:

Μεγάλοι Χορηγοί: